φιλοτεχνίτης

ὁ, Α

1. φιλοτέχνης*

2. στον πληθ. οἱ φιλοτεχνῑται

επίτιμα μέλη συντεχνίας.

[ΕΤΥΜΟΛ. < φιλ(ο)-* + τεχνίτης].